Resim, müzik, sinema, edebiyat gibi birçok farklı alanda eserler veren Mehmet Güreli, Türk sanat dünyasına çok yönlülüğüyle izini bırakmıştır. Güreli’nin sanatı tek bir disiplinin ötesinde bir deneyimdir. Resim ve sinema disiplinlerini birleştirerek adeta film sahnelerini resmeder. Eserlerinde anlattığı hikayelerde trenler, sokaklar, odalar bir aradadır. Modern kent yaşantısındaki insanın duygularını, ilişkilerini ve yaşanmışlıklarını ele alır. Soyut ve figüratif stilleri birleştirerek, yalnızlık, yabancılaşma, kayıp, aşk gibi evrensel temaları işler.

Güreli, eserlerinde aşkı sadece bir duygu olarak değil, bir deneyim olarak gösterir. Psikolojik derinliği olan figürlerinin bakışlarından yaşanmışlık okunur. Bazı figürler karşılık arayışındadır, bazıları da özlem ve kayıpla iç içedir. İzleyici, eserlerde melankolinin ve huzurlu bir dinginliğin izini sürer; her bir eseri anlamlandırırken içsel bir yolculuğa çıkar. Bununla birlikte, renkleri ve ışığı ustaca kullanan Güreli’nin renkli ve engin dünyasına şahit olur. Siz de bu yazıda, Güreli’nin özgün tekniğiyle aşkı nasıl ele aldığını görebilir ve eserlerini farklı bir gözle değerlendirebilirsiniz.

Soyut Figüratif: Figürlerin Soyut Hali

Mehmet Güreli, resimlerinde soyut figüratif bir yaklaşım benimsemiştir. Bu yaklaşım, gerçekçi olmayan bir şekilde resmedilmelerine rağmen figürleri izlenebilir kılar. Figürlerin gerçek dünyadaki biçimleri temel bir referans olarak alınır. Belirli bir soyutlukla, bu figürlerin biçimleri veya renkleri değiştirilir. Böylelikle gerçeklikten uzaklaştırılan figürler, buna rağmen belirli bir anlam taşır. İzleyici, gerçekçi olmasa da gördüğü eserden bir anlam çıkarabilir. Bu yaklaşım, izleyicinin özgürce düşünmesine ve yorum yapmasına fırsat verir. Aynı zamanda, stilize edilmiş figürlerle, sanatçının kendi duygusal dünyasını özgün bir şekilde aktarmasını mümkün kılar.

Güreli’nin sanatının temelinde duygu, biçim ve renk arasındaki ilişki yatar. Renk ve form ögelerini özgünce kullandığı eserleri derin anlam yüklüdür. Güreli, insan figürlerinin yüz ve vücut hatlarını belirli bir şekilde bozar. Daha yumuşak ve yuvarlak hatlar kullanarak figürlerini soyutlaştırır. Figürlerinin ciltleri için beklenmedik renkler tercih ederek, bulanık veya bozulmuş hatlar da kullanarak, onların iç dünyalarını yansıtır. Böylelikle, izleyici bir figürün duygularını tanıyabilir ve psikolojisine tanıklık edebilir.

Bir duygunun yoğunluğunu ve karmaşıklığını, figürlerin renkleri ve bozulmuş hatları ortaya koyar. Yumuşak ve belirsiz hatlar, ruhsal bir boşluğu yansıtır. Bulanık hatlar bir kimlik krizine işaret eder. Biçimsizleşmiş figürler, kaygı ve belirsizliği gösterebilir. Mavi cilt tonu, içsel bir buhranı, soğukluğu, yalnızlığı ve melankoliyi yansıtır. Kırmızı cilt tonu, tutku gibi yoğun duyguları, duygusal acıyı, psikolojik bir çatışmayı simgeler. Kısaca, Güreli’nin geniş renk paletinden seçilen her bir renk, farklı bir iç dünya yaratır.

Güreli’nin Fırçasından Aşk

Doğası gereği evrensel olan aşk, Mehmet Güreli’nin fırçasıyla özgünce ifade bulur. Güreli, aşkı dolaylı bir şekilde, renkler, ışıklar ve figürler aracılığıyla anlatır. Eserlerinde aşk, sadece mutlu bir birliktelik değil, aynı zamanda bir yalnızlık, kaybolmuşluk ve arayıştır. Güreli, zengin bir renk paleti kullanarak farklı duygusal tonlar oluşturur; böylelikle aşkın farklı yüzlerini yansıtır. Aşkın mutlu yüzünü, sarı gibi neşeli ve parlak renklerle ifade eder. Aşkın getirdiği yalnızlığı ve özlemi, koyu veya solgun renklerle ortaya koyar. Örneğin, normalde mutlu bir aşkı anlatan sarı rengi, kararmış bir şekilde kullanıldığında aşkta huzursuzluğu ve karamsarlığı simgeler. Bu renk çeşitliliği ile Güreli, aşkın çok yüzlü ve karmaşık doğasını izleyiciye sunar.

Güreli’nin tekniğinde ışık, renklerin doygunluğunu ve parlaklığını etkileyerek, resmin atmosferini oluşturmada rol alır. Turuncu, kırmızı, sarı gibi sıcak renkler genellikle ışıkla birlikte kullanılır; böylelikle, aydınlık ve dinamik bir atmosfer oluşur. Mavi, yeşil, mor gibi soğuk renkler ise gölge ve derinlik yaratmak için kullanılır. Ayrıca, ışığın kendisinin sıcak ya da soğuk olması eserin duygusal tonunu etkiler, ancak bu görevi asıl figürlerin cilt tonu üstlenir.

Güreli’nin zengin renk paletinde, gökkuşağının bütün renkleri bir cilt tonu olarak bulunabilir. Her bir renk, figürün farklı bir duygusunu yansıtır; böylelikle aşkın farklı bir yüzünü ortaya çıkarır. Mavi figürler ilişkide bir psikolojik mesafe, uzaklık ve yalnızlık hissi içindedir. Kırmızı figürler ise yoğun, tutkulu bir aşk içindedir ya da acı çekmektedir. Altın sarısı bir figür, aşkın yüceliği ve aydınlık hissi ile doluyken; solgun sarı bir figür, ilişki içinde kendi ışığını kaybeden biri olabilir. Mor bir figür ise aşkın belirsizliği ve karmaşası ile mücadele etmektedir. Bu şekilde, çeşitli renklerin kullanımı hem figürlerin iç dünyalarına tanıklık etmeyi hem de aşkın derinliğiyle yüzleşmeyi mümkün kılar.

Güreli’nin resimlerinde aşk, bazen mesafelerin yarattığı ayrılıklar olarak izleyicinin karşısına çıkar. Eserlerde sıklıkla insan figürlerinin aralarında bir mesafe bulunur. Bu mesafe, insanlar arasında bulunan görünmez bir engele işaret eder. Bazen aşkın uzak ve ulaşılmaz olmasını açıklar, bazen de ilişkilerin çatlaklarını ve kırılgan doğasını simgeler. Bazı eserlerde de aşkın belirsiz dinamiğini ortaya koyar. Bu mesafenin farkında olan figürler, sadece fiziksel değil, aynı zamanda duygusal bir yakınlık ve bağ kurmak ister.

Eserlerde figürlerin iç dünyalarını yansıtan başka detaylar da bulunur. Bazı figürleri çevreleyen renkli çizgiler, onları resmin geri kalanından ayırarak arada bulunan duygusal engellere işaret eder. İç dünya ile dış dünya arasında bir sınır çekerek figürü kendi içine hapseder. Bu renkli çizgi, figürün bulunduğu ilişki içinde anlaşılmaz ve görülmez hissettiğini yansıtabilir. Buna ek olarak, daha kolay anlaşılır detaylar figürlerin yüzünde bulunur. Figürlerin bazen bir bakışı ve ufak bir gülümsemesi, duyulan aşkın mutluluğunu gösterirken; bazen net olmayan yüz ifadeleri, ilişkide hissettikleri duygu karmaşasını yansıtır.  Aynı zamanda, figürlerin yüz ve vücut detaylarının minimal olması, aşk içinde hissettikleri duyguların saflığını izleyiciye aktarır. Bu tercihler, Güreli’nin eserlerinin duygusal derinliğini artırır.

Yazarın Notu

Dilerim bu yazı, Mehmet Güreli’nin eserlerini farklı bir gözle değerlendirmenizi sağlar. Onun eserlerinde aşk, sadece estetik açıdan zevke hitap etmez. İzleyici bazı figürlerde kendinden bir parça bulur. Soyut figüratif aktarımı sayesinde Güreli’nin eserlerinde aşkı keşfetmek, resimle duygusal bir bağ kurma deneyimidir. Zaten aşkın temelinde de derin bir bağ kurma arzusu yatar. Güreli’nin resimlerinde, aşkı hem bireysel hem de evrensel ölçekte deneyimlemek mümkündür.