Pascal Lionnet, ergenliğinden itibaren müziğe ve resme ilgi duydu. Amatör sergilerde başarı elde ettikten sonra, şarkıcı-söz yazarı olarak kariyerinin yanı sıra çalışmalarını bir galeride sergilemesi için teşvik edildi. Tunus'ta geçen çocukluğu eserlerini büyük ölçüde etkiledi ve çalışmaları her şeyden önce Mağrip manzaraları ve natürmortları hakkında oldu. Tamamen kendi kendini yetiştirmiş biri olarak, çaldığı birçok enstrüman gibi, kendisini özgürce ifade etmesini sağlayan karma teknikler kullanıyor. Yirmi yılı aşkın süredir iki tutkusu birbirini besliyor ve her gün duyguların dilini icat etmeye devam ediyor. Yıllar geçtikçe Dali ve Magritte gibi ressamlardan büyük ölçüde ilham alarak daha kişisel bir evren geliştirdi. Büyük boy hayvanlarla dolu çöl manzaraları ve gök sazanlarından yapılmış mavi bir gökyüzü, çanak çömlek parçaları yapım aşamasındaki tapınaklara dönüşüyor ve kaseler devasa meyveler taşıyor. Bu sembolik alfabenin zenginliği, izleyicileriyle diyalog kurarken aynı zamanda duygularına yakın kalmasını sağlıyor. Tuvalleri, izleyiciyi belirli konular üzerinde düşünmeye davet etse de belirli bir mizah anlayışını da içerir. Çünkü Pascal Lionnet, izleyiciye dünyanın karanlık görüntüsünü aktarmayı amaçlamıyor, aksine amaçladığı ve bağlı olduğu yegâne şey izleyiciye doğanın güzelliğini tasvir etmek.